Boekfragment: Agathe

Agathe is het charmante verhaal over een psychiater die op het punt staat met pensioen te gaan, totdat hij Agathe als patiënte krijgt. Een vrouw die hij als een gebroken musje ziet. Maar juist deze Agathe houdt hem een spiegel voor en hij raakt steeds meer door haar gefascineerd.

Als ik op mijn tweeënzeventigste met pensioen zou gaan, moest ik nog vijf maanden werken. Dat kwam overeen met tweeëntwintig weken en als alle patiënten zouden verschijnen, betekende dat dat ik nog precies 800 behandelsessies te gaan had. Als er sprake was van afmeldingen of ziekte, zou dat aantal uiteraard lager worden. Dat bood toch enige vorm van troost.
***
De dag verstreek zonder noemenswaardigheden, totdat ik na de lunch terugkeerde naar de praktijk. Ik botste bijna tegen een doodsbleke vrouw met donker haar op die vlak achter de deur stond, en ik verontschuldigde me voor mijn onhandigheid. De vrouw was opvallend tenger en haar ogen waren enorm groot in het spitse gezicht. ‘Het geeft niet, ik stond in de weg,’ zei ze en ze liep verder de kamer in. ‘Ik ben gekomen om een afspraak te maken.’ Ze sprak met een onmiskenbaar accent en ik begreep dat dit de Duitse vrouw moest zijn. Ze hield een map met het logo van Saint Stéphane tegen haar borst gedrukt. ‘Ik ben bang dat dat niet mogelijk is,’ antwoordde ik, maar de vrouw deed snel een stap in mijn richting en zei ernstig: ‘Het is heel belangrijk voor mij om een afspraak met u te maken. Het spijt me voor het ongemak, maar ik kan nergens anders terecht. Helpt u mij alstublieft.’ Ik deed onwillekeurig een stap naar achteren. Haar bruine ogen glommen alsof ze koorts had en haar blik was zo intens dat het voelde alsof ze me had vastgepakt. Het was duidelijk dat ik niet zonder slag of stoot van haar af kon komen en daarvoor had ik nu geen tijd en geen energie. Ik maakte een handgebaar naar madame Surrugue en probeerde een vriendelijke glimlach op mijn lippen te toveren. ‘Als u met mij mee zou willen lopen,’ zei ik en ik liep om de vrouw heen, ‘dan kan mijn secretaresse u de situatie nader verklaren.’ Het was de schuld van madame Surrugue dat de vrouw überhaupt was verschenen en nu kon ze haar mooi zelf weer afwijzen. Ik kon langs de vrouw komen, die gelukkig achter mij aan liep naar het bureau, waar ik haar met een veelzeggende blik voor madame Surrugue parkeerde. Mijn secretaresse trok haar linkerwenkbrauw een paar millimeter op. ‘Wilt u zo vriendelijk zijn om het hier van mij over te nemen, madame Surrugue?’ vroeg ik, terwijl ik met een stijf knikje afscheid nam en me terug haastte naar mijn veilige behandelkamer. Het beeld van de bleke vrouw bleef me echter bij en het leek alsof er de rest van de dag een vleugje van haar parfum in de lucht bleef hangen en rondwervelde als stof, telkens als ik mijn deur opende.

Boekgegevens

Cathrine Bomann, Agathe, vertaling: Ingrid Hilwerda, Uitgeverij Signatuur, ISBN: 9789056726188, 112 pagina’s (€ 14,99)

Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant editie 5 november 2018. 

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven