Aan de laatste roker werpt een geheel ander licht op dit tegenwoordig omstreden onderwerp. Je krijgt spontaan zin om er eentje op te steken!
Ik ben je naam vergeten
Ik ben je naam vergeten.
Ik noem je daarom koffie in de morgen,
of ’s avonds kringen om de maan.
Een kring om de maan
dat zal wel gaan.
Maar een kring om de zon:
kom er eens om.
Maar ’k ben je naam vergeten.
Dus als ik lekker roken wil
dan heet je
een fijne senoritas in mijn doosje.
– Jaap Verduyn
Sigaretten, mijnheer!
Ik word gezogen
naar de haven in die ogen
van dat meisje uit een smalle straat
en voor de wimpers, die de randen
sieren,
denk ik aan blauwen van de glazenieren,
eer ik begrijp, waar het om gaat.
– Pierre Kemp
Een enkele sigaret
Later wanneer ik opzie van mijn
boek,
heeft zich de rook tot ijle wolk
verspreid,
alsof mijn adem, zichtbaar uit mijn
borst geleid,
naar zon en hemel van een eigen
wereld zoekt.
Wat heb ik meegegeven aan de
blauwe rook
van liefde en verlangen onder ’t
lezen
en van de hoop om eenmaal zee en
wolk te wezen,
nadat ik afstand deed van alle
andere hoop?
Langzaam als nevelbanken boven
land
vergaan de spinsels in hun eigen
blauwe dromen,
of als het zelfvergeten zwatelen der
bomen,
of als het naar het ledig reiken van
een hand.
En alles in de kamer wordt weer
ding,
nadat het ruimte was met wind en
bergen,
om sprakeloos tot stoel en kast te
sterven
in een onstilbare verandering.
– Adriaan Morriën
Boekgegevens
Henny Vrienten en Peter van Straaten, Aan de laatste roker, Uitgeverij De Harmonie, ISBN 978 90 761 7440 2 (€ 17,50)
Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2015
