Overdaad
Ik geef graag boeken cadeau. Voor verjaardagen, of gewoon zomaar, wanneer mijn boekenkast de kamer begint over te nemen. Er moet namelijk ruimte gemaakt worden voor de voortdurende aanwas van (impulsief gekochte) nieuwe boeken. Sommigen liggen er al jaren. Dat zijn vooral de hele dikke boeken, want wie heeft daar tegenwoordig nog de tijd voor? Zo doet De graaf van Montecristo van Alexandre Dumas al een aantal jaar prima dienst als monitorverhoging, samen met twee delen van de Divina Commedia – sorry, Dante.
Je kunt het ook aanpakken zoals mijn vader. Hij houdt wel van lezen, maar niet van stilzitten. Daarom leest hij gewoon één dik boek per jaar, op vakantie. Het liefst een zware, historische roman van minstens achthonderd pagina’s. Op een campingstoeltje tussen de wijnranken en hooibalen lukt dat namelijk opeens wel. Laatst had ik hem voor zijn verjaardag de roman Vaderland van Fernando Aramburu gegeven (en niet alleen om de titel). Nou had hij ook al een andere dikke pil gekregen, dus ik denk dat hij er over twee jaartjes misschien wel aan toekomt.
Kan ik hem voor die tijd eerst lekker zelf lezen.
Mirjam Mulder
Redacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
