Een oefening in geduld
Heeft u ook een boekenradar die af en toe de kop opsteekt? Dat moment waarop je niet langer kunt wachten om een boek te kopen? Afgelopen maand begon mijn persoonlijke alarm al zacht te brommen toen ik tijdens mijn rondreis door Argentinië de Spaanstalige versie van het Het labyrint der geesten van Carlos Ruiz Zafón in mijn handen had. Toen ik afgelopen week de Nederlandse vertaling zag liggen, kende mijn uitgelatenheid geen grenzen. Hoewel ik met gemak een lijstje van boeken kan maken die voor mij speciaal zijn, was ik vanaf de eerste bladzijde van De schaduw van de wind totaal verkocht.
Dat enthousiaste boekenlezers ook verwachtingen met zich meebrengen, bleek uit het gesprek dat Ivo Niehe gisteren met Zafón voerde in Amsterdam. De Spaanse auteur vertelde dat hij slapeloze nachten had gehad over de afronding van zijn vierluik. Hij wilde niet alleen de leeshonger van zijn publiek stillen, maar vooral voor zichzelf dit vijftienjarige schrijfproject tot een goed einde brengen. Gelukkig heeft de aanstekelijke humor en zelfspot van Zafón niet onder dit proces te lijden gehad. Voordat hij de avond afsluit achter de piano, het gesprek vond plaats in het Concertgebouw, waarschuwt hij het publiek dat dit het moment is om de zaal zachtjes te verlaten.
Of zijn bloed, zweet en tranen de moeite waard zijn, kan ik nog niet zeggen. Ondanks dat ik niet kan wachten om te beginnen met lezen, wil ik het ook zo lang mogelijk uitstellen. Na zoveel jaar voelt het omslaan van de laatste pagina vooral als het einde van een leestijdperk.
Nicole van der Elst
Redacteur Boekenkrant
nicole@boekenkrant.com
