Een onmisbare onderscheiding
In mijn vier jaar bij de Boekenkrant is er één ding waar ik me altijd over verwonderd heb: er bestaan echt heel, heel, heel veel boekenprijzen. Kinderprijzen, literaire prijzen, prijzen voor de mooiste woorden, zinnen, korte verhalen. Omdat het er zoveel zijn, trekt niet elke prijs mijn aandacht meer. Afgelopen week werd er echter één uitgereikt die ik juist onmisbaar vindt: de Boekhandelsprijs.
Het is niet voor niks dat er in deze tijd van webshops nog steeds zoveel boekhandels bestaan. Een boekhandelaar doet immers meer dan een prijsje op de kassa aanslaan en je aankoop in een tasje schuiven. We gaan met z’n allen naar boekhandels toe omdat daar mensen werken die hun aanbod prachtig neerzetten, zodat je in alle rust kunt grasduinen; die je kunnen adviseren als je op zoek bent naar een boek voor je jarige tante of broer, of als je zelf iets moois zoekt. Een goede boekhandelaar leest veel, weet wat klanten willen en kan vol passie vertellen over de verhalen die je in zijn of haar winkel kunt vinden.
Die passie, dát is wat boekhandelaren wat mij betreft het ideale jurylid voor een boekenprijs maakt. Wat mij betreft mag de winnaar van dit jaar – Lize Spit met haar boek Het smelt – dan ook apetrots zijn. Want als zelfs de meest bevlogen lezers van Nederland vol voor je verhaal gaan, heb je echt iets goeds geschreven.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
