De trein naar Zweinstein
Iedere zichzelf respecterende Harry Potter-fan weet dat 1 september de dag is waarop de trein naar Zweinstein jaarlijks vertrekt. Aangezien ik al vijftien jaar op mijn toelatingsbrief wacht, heb ik me er inmiddels bij neergelegd dat ik nooit op perron 9¾ de Zweinsteinexpres zal bestijgen. Dat ik nooit toverles zal krijgen of avonturen zal beleven met fabeldieren. En dat ik dus op en top dreuzel ben.
Nu had ik afgelopen weekend toch nog even het gevoel dat ik op de Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus zat. Een vriendin van me liet me Pottermore zien – een online enigma waar ik weleens van gehoord had, maar waar ik gewoonweg nog nooit naartoe was gesurfd. Het bleek een website te zijn waarop je nieuwe verhalen en essays over de toverwereld van J.K. Rowling kon lezen – maar waar je ook op digitale wijze de weg naar Zweinstein kon afleggen.
Niet dat daar een trein aan te pas kwam. Na het kopen van een digitale toverstok, ketel en uil aan de Wegisweg mocht ik direct door naar de Grote Zaal van Zweinstein. Daar stelde de Sorteerhoed mij een aantal vragen, zodat hij me kon indelen bij een van de vier Zweinstein-huizen. Dat ik bij de saaiste club – Huffelpuf – werd ingedeeld, mocht de pret niet drukken: op internet ben ik eindelijk Zweinsteinleerling. Ik ben dreuzel af. En dat zonder ooit een toelatingsbrief ontvangen te hebben.
Anouk Abels
Hoofdredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
