Met zachte stem en sterke rijm
Afgelopen vrijdag was ik bij het NK Poetry Slam; een avond vol vurig dichtwerk en voor het eerst in jaren een werkelijk zinderende finale dankzij Max Greyson en de uiteindelijke winnaar, Daan Zeijen. Toch waren het twee andere dichters die die avond echt mijn hart stalen: Wieke van der Linden en Sannemaj Betten.
De deelnemers van het NK Poetry Slam weten altijd goed te scoren met humor. Tijdens een poetry slam beslist het publiek wie er als winnaar uit de bus komt, en grappen en absurdistische rijmpjes blijven nu eenmaal beter hangen dan diepzinnige dichtwerken over de zin van het leven. En al vind ik het als aanhanger van het feministische gedachtegoed moeilijk om toe te geven: vrouwen zijn vaak minder grappig dan mannen.
Toch blijk je geen humor nodig te hebben om indruk te maken tijdens een poetry slam. Van der Linden en Betten bleven ver weg van het stand-up-gevoel, maar wisten wel het publiek voor zich te winnen. Dat deden ze met gedichten over breekbare dromen, lichamen van minnaars en onzekerheden over het bestaan. Met zachte stem en sterke rijm wisten ze me diep te raken.
De talentvolle Daan Zeijen heeft de winst zeker verdiend. Maar Wieke en Sannemaj? Daar gaan we ongetwijfeld nog een hoop van horen.
Anouk Abels
Eindredacteur Boekenkrant
anouk@boekenkrant.com
